Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις

Προς Θεσσαλονικείς Β' 2:15

Δεν χρειάζεται κανείς να έχει ιδιαίτερη παρατηρητικότητα ή διάθεση κινδυνολογίας, για να διαπιστώσει μια περιρρέουσα εικόνα γενικής κατάρρευσης.

Ξεκινώντας από την κορυφή της πυραμίδας, διαπιστώνει κανείς ότι οι πολιτικοί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι ανεπαρκείς και απαίδευτοι. Αντί να υπερασπιστούν, προσπαθούν να αλλοιώσουν με την βία την ταυτότητα των Ελλήνων και τις αξίες, στις οποίες αυτή βασίζεται. Με νόμους και απειλές φυλάκισης και προστίμων διαστρέφουν την κανονικότητα και την φύση, περιφρονούν έναν μακραίωνο πολιτισμό και αντιστρέφουν αυθαίρετα τον νόμο του Θεού.

Οι ίδοι οι πολίτες είναι εγκλωβισμένοι, ιδίως οι νέοι, σε έναν πλασματικό ψηφιακό κόσμο με σχεδόν μοναδική επιδίωξη την απόκτηση χρημάτων, ξεχνώντας ότι η φτώχια έχει όρια αλλά η απληστία ποτέ. Η καλλιέργεια της ψυχής αλλά έστω και της σκέψης, αποτελεί πλεόν ακατανόητο άθλημα των ολίγων και "περιθωριοποιημένων".

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε απτά στην καθημερινότητα. Ακαταστασία, άγχος, βία, ανασφάλεια και μηδενιστική στάση προς οτιδήποτε δεν ικανοποιεί τις ατομικές υλικές επιθυμίες. Παιδιά που μαχαιρώνουν παιδιά, οικογένειες διαλυμένες, ναρκισσιστική προβολή και θαυμασμός προσώπων που μόνο ως καρικατούρες θα μπορούσαν να θεωρηθούν, αύξηση των ψυχοφαρμάκων και των επισκέψεων σε ψυχίατρους. Κανένα μεταφυσικό έρεισμα, καμία υποψία ενός άλλου τρόπου ζωής που θα είχε νόημα. Είναι τέτοιος ο εκπεσμός και η αλλοτρίωση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, που κυριολεκτικά οδεύουμε προς πλήρη κοινωνική αποσύνθεση και παγκόσμιο χάος.

Στο χάος και την αταξία, μοναδική ελπίδα και στήριγμα παραμένει ο Χριστός και ο λόγος του. Αρκεί να υπάρξουν λίγα αναμμένα κεριά, η ζύμη που έλεγε και ο άγιος Παίσιος, για να την χρησιμοποιήσει ώστε να επαναφέρει την τάξη στο χάος, την ελπίδα στους ανθρώπους και την σωτηρία από την φθορά και τον θάνατο. 

Ας προσπαθήσουμε να είμαστε και εμείς ένα μικρό αναμμένο κεράκι στην σκοτοδίνη που μας ζώνει από παντού.